Dit gedicht heb ik de afgelopen weken bij elkaar gesprokkeld: de stad is vacuüm getrokken

 

Een kleine voorproef uit de bundel staat hier in pdf-vorm.

Afgelopen weekend verscheen de eerste recensie van Parachute, in Trouw. Zoals mijn redacteur pleegt te zeggen: ‘het kon minder’ 🙂

Eind mei 2018 is mijn derde bundel verschenen bij AtlasContact.

Wat heb je aan een parachute als er geen grond is? Kan je bidden zonder te geloven, en is hoop wel te vertrouwen? In Parachute, de nieuwe bundel van Floor Buschenhenke, staan praktische suggesties van een fundamentalistische twijfelaar. Ben okri noemde ons mensen ‘half human, half stories’, misschien omdat onze behoefte aan verhalen om in te geloven zo groot is. In deze bundel moet je vooral niet geloven, maar hij is wel zeer nuttig als je denkbeelden wil uitrollen tot lichtdoorlatende nylon wanneer de wind je om de oren suist. Dit zijn gedichten die door hun losse toon, subtiele humor en fijnzinnige blik niet onmiddellijk prijsgeven hoe diep ze gaan en hoe raak ze zijn. Maar wie deze gedichten leest, raakt ze niet snel meer kwijt.

 

Klein stukje proza (500 w) voor tussendoor.

De heilige Wendy

Elke November doen honderdduizenden mensen (in 2015 waren het er 431,626) van over de hele wereld mee aan ‘National Novel Writing Month’. Een van oorsprong Amerikaans initiatief om gedurende die maand een roman te schrijven van minimaal 50.000 woorden. Dat komt neer op 1676 woorden per dag. ‘Welke gek doet nou zoiets?’ zou je kunnen denken, gevolgd door ‘Dat lukt toch nooit.’ Als je er iets langer over nadenkt: ‘Daar komt toch alleen maar pulp uit voort?

A) Ik ben inderdaad niet helemaal normaal, en over de andere mensen die meededen heb ik ook zo mijn twijfels.

B) Het is me niet gelukt om de 50.000 woorden te halen (ben bij 44.000 blijven steken). Ik heb twee keer eerder meegedaan en ook toen heb ik de 50.000 woorden niet gehaald. (Waarom het dan nog een derde keer proberen? Zie A)

C) Ik kwam er na afloop achter dat ik mijn manuscript nog niet eens in hoofdstukken had ingedeeld, laat staan dat ik het tijdens die maand had nagelezen of geredigeerd. Ik had het plan om een novelle binnen de roman te schrijven, dat zou een boekje zijn dat de hoofdpersoon van haar vriendje kreeg waardoor ze hem opeens (maar tragisch genoeg te laat) he-le-maal begreep. Maar toen ik daarmee vastliep ben ik, om toch mijn woordenquotum te halen, begonnen aan een Engelstalig Sherlock Holmes fanfictie-projectje (als je het echt wilt weten: sherlockverhaal) dat rond de 10.000 woorden lang is geworden en waar ik geen plek voor heb binnen mijn ‘echte’ roman.

Ik zou het meedoen aan Nanowrimo dan ook niet willen aanbevelen.

Maar toch.

• zonder Nanowrimo was dit project waarschijnlijk op de grote stapel onvoltooide romans terechtgekomen. Ik heb nu in ieder geval een eerste versie, en kan dus in alle rust een tweede versie gaan maken.
• Als ‘beetje-vooraf plannen-veel-herschrijven’ type heb ik er baat bij om een heel ruwe versie te maken. Dit sluit aan bij mijn ‘gewone’ werkproces, alleen doe ik dan normaal wat langer over die ruwe versie waar dan nog steeds een miljoen dingen aan verbeterd moeten worden.
• door elke dag met mijn verhaal bezig te zijn kreeg ik inspiratie. Het was meestal makkelijk om te bedenken wat er in de volgende scène moest gebeuren, omdat ik het verhaal continue in mijn hoofd had.

Bezig met een groot schrijfproject? Loopt het niet lekker of ‘kom je er niet aan toe’ (in andere woorden: maak je er nog geen prioriteit van)?

Hier mijn lessen uit Nanowrimo, zodat jij niet mee hoeft te doen:

• Deel je werk. Zoek schrijfcollega’s op, sluit weddenschappen af op je woordenaantallen, zorg ervoor dat er een paar mensen in je omgeving zijn die aan je vragen: ‘Goh, hoe is het met je boek?’ Sluit een pact met een andere schrijver, beloof aan iemand dat hij/zij je manuscript mag lezen over een maand, bluf over hoe goed je het gaat doen, zodat het een afgang wordt als je het niet afmaakt. Optioneel: laat je werk-in-wording lezen zodat er iemand is naast jijzelf die wil weten hoe het verder gaat.
• Kleine beetjes. Zorg ervoor dat je elke dag een klein beetje doet. Ruim er bijvoorbeeld een half uur voor in, of kijk hoeveel woorden je in een kwartier kan schrijven en maak daar je dag-doel van. Zes keer in de week 100 woorden schrijven = 31.200 woorden per jaar.
• Neem het serieus. Hoe belangrijk is het voor je om aan dit project te werken? Geef het die ruimte, in je agenda en in je hoofd. Zeg er iets voor af als dat moet. Trek de stekker uit de tv, of blokkeer internet op je telefoon. Ik hoor wel eens dat mensen er eerder voor opstaan. Dat vind ik zelf véél te ver gaan, maar als avondmens ben ik er wel eens later voor opgebleven.
• Denk in fases. Vooral bij beginnende schrijvers zie ik vaak dat ze alles tegelijk goed willen doen en hierdoor vast lopen. Als je houdt van plannen, maak dan eerst een plan. Als je veel geeft om stijl, schaaf dan uitgebreid aan je zinnen, maar als je aan het schaven bent, negeer de structuur van je hoofdstuk. Wees je bewust van je focus. Als je aandacht afdwaalt naar iets waar je op dat moment niet mee bezig wilt zijn, roep jezelf dan terug en denk ‘dat repareer ik later wel’. Dit kun je ook binnen je schrijfsessies toepassen, bijvoorbeeld: eerst teruglezen wat je de vorige keer hebt geschreven, daar aanpassingen in doen, dan plannen wat je deze keer gaat schrijven, dan dat schrijven zonder te redigeren.

 

Heb je zelf ook productiviteitstips voor schrijvers die niet aan Nanowrimo doen? Deel ze hieronder in de comments! Laten we ervoor zorgen dat het deelnemersaantal volgend jaar lager ligt, type-blessures hierdoor voorkomen worden en de wereldwijde koffieconsumptie in November geen verdachte piek meer vertoont.

Om het nieuwe jaar mee te beginnen: een serie van vijf gedichten over hoop.

Maar is het Literatuur? Ik ben al jaren Dylan-fan, en schreef in 2008 over Dylans ‘podiumpoëzie’ voor een thema-nummer over taal en muziek van Mens en melodie. Voornamelijk omdat mijn lieftallige echtgenoot (toendertijd de uitgever van dat blad) Dylan niet kan uitstaan. Voor alle haters & bewonderaars deel ik hier het artikel: artikeldylanmmp10001 (pagina 1) + artikeldylanmmp2 (pagina 2).

 

 

De afgelopen twee jaar heb ik gewerkt als onderzoeksmedewerker bij het Huygens ING (KNAW).

Voor het project ‘Het literaire werk 2.0’ onderzocht ik hoe we het ontstaan van hedendaagse, (deels) digitale, literaire teksten zouden kunnen documenteren en analyseren.

• de projectpagina op Huygens.knaw.nl
• presentatie van een deel van het onderzoek op literatuurmuseum.nl
• de resultaten van het onderzoek in twee blogs en een pdf

Bij het project ‘Beyond the book’ heeft een multidisciplinair team de culturele bagage in/achter een literaire tekst geoperationaliseerd tot een wikipedia-tool. Ik heb bij dit project literatuuronderzoek gedaan en boekenvakkers geïnterviewd over het omgaan met culturele achtergrondkennis.

 

Een paar besprekingen van Het moeten eenhoorns zijn:

– Awater (scan volgt)

– 8Weekly

‘Natuurwetenschap en filosofie, poëtica en poëzie, leven en dood. En dat allemaal in een evenwichtige maar vooral ook mooie taal. Dat getuigt van groot dichterschap.’ – Levende Talen Magazine

– Meander