Zo, hallo. Na een paar dagen relaxen, een paar dagen keelontsteking en wat minder schrijftijd omdat het  voor oudste zoon ‘voorjaars’-vakantie was, wordt het nu toch stressen om de eerste grote deadline te halen. Voor 1 maart moet ik op 25.000 woorden zitten. Ik zit nu op 17.500. Wat ik geleerd heb deze weken (want ik doe dit niet alleen voor mezelf, hé… Nee, ik doe dit ook voor jullie, mensen van het Internet.):

• ‘een paar dagen relaxen’ wat schrijven betreft is geen optie. Er zijn genoeg onvoorziene dingen die voor vertraging zorgen. Om dan ook nog bewust te lummelen is niet zo slim.
• Mijn bioritme en mijn levensstijl botsen wel eens. Ik ben een avondmens en word elke ochtend om 6.30 wakker. Ik ben ook een avondschrijver. Het schrijven gaat ’s avonds namelijk echt veel beter dan overdag. Dat is dus niet handig.
• Het plot is een klein beetje verder in de lengte gegroeid, ik werk echter nog steeds vnl. in de breedte. Dat wil zeggen: ik kleur in wat ik in grote lijnen al in mijn hoofd had. Heb dus nog steeds niets over plot geleerd.

Goed, 1 maart bericht ik jullie over mijn eerste deadline! (Geen bezoek, geen bloemen.)

Ter afsluiting een zonnige quote van Neil Gaiman.

The world always seems brighter when you’ve just made something that wasn’t there before.